Właściwe użytkowanie hal stalowych
Pozwoli ono również na znaczne oszczędności, wynikające ze zminimalizowania ilości usterek pojawiąjących się w czasie użytkowania obiektu. W Polsce pod względem prawnym, kwestie te reguluje bezpośrednio kilka ustaw między innymi ustawa Prawo Budowlane, rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie oraz rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie warunków technicznych użytkowania budynków mieszkalnych. Przepisy te szczegółowo opisują zasady projektowania, budowy i użytkowania obiektów budowlanych oraz określają obowiązki właścicieli i zarządców budynków w zakresie wymaganych okresowych kontroli i przeglądów technicznych. Przestrzeganie przepisów techniczno-budowlanych zapewnia utrzymanie obiektu we właściwym stanie technicznym i estetycznym oraz zapewnia bezpieczeństwo użytkowania obiektu przez jego użytkowników i osoby trzecie.
Trwałość i okres projektowania hal
Zgodnie z PN-EN 1990 hala stalowa jest obiektem należącym do kategorii 4 a jej orientacyjny projektowy okres użytkowania wynosi 50 lat. Czy to oznacza, że po upływie tego czasu budynek się zawali? Nie jest to niemożliwe, ale bardzo mało prawdopodobne. Wszystko zależy od sposobu eksploatacji hali oraz stosowania się do zaleceń przepisów technicznych. Poniżej przedstawiono przykładowe okresy trwałości budynków mieszkalnych i niemieszkalnych:
- budynki mieszkalne:
- konstrukcji drewnianej – 80–100 lat,
- konstrukcji mieszanej – 90–120 lat,
- konstrukcji masywnej – 100–150 lat;
- budynki niemieszkalne:
- hale przemysłowe o konstrukcji szkieletowej z dachem żelbetowym – 100–120 lat,
- hale przemysłowe z dachem stalowym – 80–100 lat,
- hale przemysłowe z dachem drewnianym – 50–70 lat.
Okres użytkowania hali stalowej jako obiektu budowlanego bezpośrednio definiowany jest przez jego trwałość. Ta z kolei zależy od wielu czynników takich jak: przyjęte rozwiązania techniczne, materiały użyte przy budowie, warunki oraz sposób użytkowania budynku oraz sposób wykończenia detali czyli miejsc najbardziej newralgicznych. Technicznie rzecz ujmując trwałość jest zdolnością budynku do zachowania posiadanych wymagań użytkownika przez określony czas, przy oddziaływaniu określonych czynników. Należy pamiętać, że budynek składa się z wielu podrzędnych elementów, między innymi takich jak: fundamenty, posadzka, ściany nadziemia, stolarka okienna, instalacje czy konstrukcja dachu. Ze względu na zróżnicowanie materiałów, każdy z tych elementów zużywa się we własnym tempie, ale o trwałości budynku głównie decydują elementy nośne np. strop żelbetowy jest bardziej trwały niż strop na belkach drewnianych.
Zużycie obiektów budowlanych
Trwałość budynku, jest funkcją czasu, ponieważ to upływ czasu, niezależnie od innych czynników, decyduje o stopniowym zużyciu technicznym budynku i jego elementów. W miarę jego upływu dochodzi do zniszczenia poszczególnych elementów budynku, do ich degradacji, tym samym następuje utrata wartości użytkowej budynku, rozumianej jako jego zdolność do zaspokajania potrzeb. Im gorszy stan obiektu, tym niższa jego wartość użytkowa.
Przyjmuje się następujące rodzaje zużycia budynku:
- zużycie techniczne – jest to spadek wartości użytkowej. Wzrasta liniowo, wprost proporcjonalnie do upływu czasu.
- Zużycie społeczne:
- zużycie funkcjonalne – wywołane jest postępem technologicznym i przejawia się brakiem popytu użytkowników na budynki o przestarzałych technologiach
- zużycie środowiskowe – spowodowanie jest zmianą zagospodarowania przestrzeni otaczającej nieruchomość.
Podział zużycia budynku na zużycie techniczne i zużycie społeczne ma kluczowe znaczenie dla zrozumienia ich związku z remontami i inwestycjami. Zużycie techniczne ma bezpośredni związek z obowiązkami właściciela obiektów budowlanych w zakresie utrzymania stanu technicznego i zapewnienia temu obiektowi bezpieczeństwa użytkowania, a w konsekwencji wiąże się z konserwacjami, naprawami i remontami. Zużycie społeczne jest dla właściciela nieruchomości sygnałem do podjęcia decyzji inwestycyjnych.
Zasady projektowania elementów konstrukcji stalowych pod względem pożarowym
Podstawową kwestią przy budowie konstrukcji stalowej jest zapewnienie bezpieczeństwa pod względem pożarowym. Głównymi kryteriami jest tutaj zwrócenie uwagi na ograniczenie powstawania i rozprzestrzeniania się ognia. Ważne jest również sporządzenie takiego projektu, który umożliwi szybką i sprawną ewakuację. W związku z tym jedną z zasad projektowania konstrukcji stalowych pod względem pożarowym jest podzielenie obiektu na kilka stref pożarowych i zainstalowania materiałów zgodnych z klasyfikacją palności. Ponadto konieczne jest uwzględnienie wykonania systemów alarmowych, tryskaczowych, czy oddymiania. Co więcej, konstrukcja powinna być wykonana w taki sposób, by ewentualny pożar nie zagrażał przeniesieniem ognia na sąsiednie obiekty.
