Szczelność ogniowa to jeden z tych parametrów, na który bezwzględnie należy zwrócić uwagę, wybierając konkretną obudowę hali stalowej. Właściwe parametry, takie jak wysoka klasa reakcji na ogień, odporność oraz dymoszczelność pomogą zapewnić bezpieczeństwo pracowników, a także dadzą gwarancję zabezpieczenia materiałów, maszyn i innego sprzętu, znajdującego się wewnątrz hali. Ponadto dobra izolacyjność pożarowa obudowy hal stalowych w sytuacji pożaru zapobiegnie rozprzestrzenianiu się ognia i dymu oraz ułatwi bezpieczną ewakuację pracowników.
Obudowa hal stalowych a klasa reakcji na ogień
Najważniejszym kryterium wyboru materiału do wykonania obudowy hali stalowej jest klasa reakcji na ogień. Wyroby budowlane są bowiem stale poddawane badaniom i zgodnie z zaleceniami normy PN-EN 13501-1 (jest to polska norma przygotowana na podstawie norm europejskich) otrzymują oznaczenie euroklasy (od A1 do F – informuje o tym, jak dany materiał wpływa na rozprzestrzenianie się ognia), a także oznaczenia dodatkowe (od s1 do s3 – klasyfikacja odnosi się do poziomu emisji dymu ze spalanego materiału oraz od d0 do d2 – klasyfikacja opisuje, ile płonących kropli i odpadów generuje spalany materiał).
Najważniejszym współczynnikiem, na który powinno się zwrócić uwagę przy doborze materiałów dla hali stalowej, jest oczywiście klasa reakcji na ogień. Którą z nich wybrać? Jak już wcześniej zostało to wspomniane, klasyfikacja literowa mieści się w symbolach od A1 do F. Co to oznacza? Najlepszym wyborem będą materiały budowlane o klasie A1 i A2, określane jako niepalne. Ich przykładami mogą być: beton, stal, wełna skalna czy wełna mineralna (o dużej gęstości i dużej zawartości lepiszcza). Reprezentantem klasy B jest z kolei PVC twarde, które co prawda może ulec działaniu ognia, jednak nie zagraża rozgorzeniem ognia. Dalsze klasy – C, D, E i F – to materiały, które z pewnością nie sprawdzą się jako izolacja pożarowa dla hal stalowych.
Odporność ogniowa
Sposób reakcji różnych materiałów budowlanych na rozprzestrzeniający się ogień określa parametr znany jako odporność ogniowa. Aby dany element spełnił stawiane przed nim oczekiwania, przy jego wyborze należy zwrócić uwagę na tę konkretną informację – powinna znaleźć się na opakowaniu materiału lub w katalogu produktowym. Odporność ogniowa jest mierzona na podstawie kryteriów granicznych, takich jak:
- nośność ogniowa (symbol – R), dotyczy elementów nośnych konstrukcji. Określa ona wytrzymałość tych elementów na odkształcenia, przemieszczenia względem prawidłowego położenia oraz na utratę stateczności w chwili pożaru;
- szczelność ogniowa (symbol – E), określa wytrzymałość konstrukcyjnego elementu oddzielającego na przenikanie płomieni i gazów do przestrzeni niezagrożonej pożarem;
- izolacyjność ogniowa (symbol – I), określa czas, po jakim dany element przestaje spełniać swoją funkcję oddzielającą środowisko pożaru od zewnętrza, ze względu na oddziaływanie wysokiej temperatury.
Jednostką miary we wszystkich wymienionych powyżej kryteriach jest czas podawany w minutach – to informacja o tym, jak długo dany element zachowuje swoje właściwości w przypadku oddziaływania ognia.
Dymoszczelność hal przemysłowych
Przy określaniu odporności ogniowej, kryterium uzupełniającym jest dymoszczelność. Parametr ten zwykle dotyczy bram, drzwi lub okien hali. Dymoszczelność (określana symbolem s) to zdolność elementu do ograniczenia lub eliminacji przemieszczania się dymu z jednej strony elementu na drugą – niezagrożoną pożarem.
W przypadku pożaru, drzwi powinny stanowić barierę dla ognia, wysokiej temperatury i dymu, dlatego muszą mieć odpowiednią klasę odporności ogniowej, związaną ze szczelnością izolacyjnością ogniową oraz odpowiednią klasę dymoszczelności.
Hala stalowa, Modern-Expo Sp. z o.o. (zobacz realizację)
Obudowa hal stalowych
Czynnikiem decydującym o wyborze obudowy hali są wymagania dotyczące rozprzestrzeniania ognia. Obudowy hal, czyli ściany oraz przekrycia dachowe, wykonuje się zwykle wykorzystując płyty warstwowe lub konstrukcje z elementem nośnym w postaci blachy trapezowej. W zależności od grubości i rodzaju materiału wypełniającego np. wełny mineralnej, płyt z rdzeniem styropianowym lub z pianki poliuretanowej typu PIR, można uzyskać odpowiednią odporność ogniową od EI15, aż do EI240. Obudowy z tych elementów mogą znaleźć zastosowanie w budynkach należących do różnych klas odporności pożarowych.
Dodatkowymi zaletami tych rozwiązań jest to, że wełna mineralna jest materiałem niepalnym a pianka PIR charakteryzuje się zwiększoną odpornością na wysokie temperatury. Struktury pianki ulega rozkładowi w temperaturze powyżej 325°C, a zwęglenie wynosi około 50%. Zwęglona warstwa pianki chroni przed przejściem temperatury przez płytę, co w rezultacie jest lepszą ochroną przed pożarem.
